.
.
.
.
دلا بسوز که سوز تو کارها بکند

از ننوشتن و نگفتن

این حرف های ناگفته است که می ماند
حرف های ناگفته رو باید بر سر دار برد
حرف های ناگفته رو باید به چشم های خیس تو جوری گفت که باور کنی راست هستند
حرف های ناگفته رو باید به هوا گفت، تا بشن باد هوا. باید زیر آب فریادشون زد تا بشن آبکی
اینجوری دیگه یکی مثله تو بهش گوش نمی ده

فرزندانم

امیدوارم هیچکدومتون چیزی رو گم نکنید
و اگر گم کردید، پیدایش کنید
و اگر پیدایش نکردید، فراموشش کنید که روزی چنینی چیزی داشتید
و اگر فراموش میکنید، بعد از چند وقت دوباره یادتان نیاید
و اگر یادتان آمد، به دنبال دوباره او نروید
و اگر به دنبال دوباره او میروید، دیوانه سر دیوانه پا به دنبال او بروید

درد تنهائی چشان

فیلم در شهر سیلویا فیلمی بود که فقط دوست خوبی مثله سعید میتونست بهم بده
فیلم خیلی آرام جلو میرود و خیلی آرام تموم میشه
و بیانگر مدت کوتاهی ست(چیزی نزدیک یک روز) که میتونه یک روز از زندگی هر کدوم ما باشه هستش.

در شهر سیلویا تنها کسی که گم شده بود همان سیلویا بود
سیلویا مانند همه چیزهایی که درست وقتی به دنبالشان هستیم گم میشوند، گم شده بود.
و انگار همه ما به ۶ سال زمان احتیاج داریم تا به این نتیجه برسیم که باید باز گردیم به شهر سیلویا و او را جستجو کنیم.
اما از آنجائی که ما هم سیلویای زندگی خود را گم کرده ایم همراه بازیگر به دنبال او میرویم
سرگشته در شهر میچرخیم و با تقریب خوبی همه را سیلویا میبینیم
و دست آخر این تو هستی که باز باید ثابت کنی هنوز ایمان داری به پیدا شدن سیلویایت؟

در شهر سیلویا حکایت سرگشتگی همه سیلویا گم کرده هاست

miracle vs. epic win

اپیزود 1: فکر میکنم بد ترین اتفاقی که میتونی برای یه نفر بیوفته اینه که بفهمه راهی که میرفته اشتباه بوده
و قبول کردن این موضوع و از اون بدتر اثرات جانبی اون و بازگشت از اون راه*
همه و همه بی اندازه سخته. برای من حداقل.

اپیزود 2:داستان این روزهای ما خیلی دردناک شده
سردرگمی بهترین صفتیه که میشه با تقریب خوبی به همه اعضای این جامعه نسبت داد
اما همیشه یه اما هست و همین اما بسه که من باقی این مطلب رو ادامه ندم (؟)
چون به نظرم در جواب این حرفای بالا یکی باید این پایین کامنت بذاره:
مرگ را دانم
ولی تا کوی دوست
راه اگر نزدیکتر داری بگو

اپیزود 3:خیلی وقتا منتظریم
منتظریم معجزه بشه
ولی شاید تو همین تعریف معجزه مشکل داریم
شاید این معجزه ای که ما دمبالشیم همون برد حماسی**ه
ممکنه برگرده به اون کتابای دینی راه نمایی و دبیرستان که ما انقد همه چیزو از یکی دیگه میخایم
پیش از اینها حتا برای پیدا کردن تاکسی تو یه محله تاکسی نخور هم منتظر معجزه بودم
که الان یه دفه یه تاکسی از آسمون پیدا بشه
شاید راه فرار از همه اینا و رسیدن به چیزی
در پی برد بودن باشه
یا شاید هنوز هم در اشتباهم

--------------------------------------
* in Scent of a woman movie, pretty end of it, Colonel Frank Slade says:
I always knew what the right path was. Without exception, I knew, but I never took it. You know why? It was too damn hard.
** epic win is far greater than than your normal casual win.

---------------------------------
همه اینارو نوشتم چون سعید این رو نوشت

همزبون

یک فلاسکی داریم که نشتی داره یه کم
وقتی توش آبجوش میریزیم به خاطر این که بخار از این نشتی در میره یه صدای ناله میده از خودش، یه صدایی مثله این که داره جون میده
بعد اگه آبجوش تازه توش بریزید تا ساعت ها ناله میکنه چند ثانیه یک بار.
بعد من اعصابم خورد میشه تق درشو باز میکنم میگم خفه شو دیوونم کردی اونم ساکت میشه
بعضی وقتا هم که خیلی صدا میده فحش درست و حسابی بش میدم
امروز صبح چای توش درست کردم
داشتم میامدم بیرون
گفتم حالا انقد ناله کن تا جونت بالا بیاد
عمرا درتو باز کنم
کسی نیست صداتو بشنوه که

never look back..

I left soooooooo much behind, that I can't look back.

my wishes

I wish, if I could frequently observe certain people like this; I really wish.